Meltem ve Halasının Sevgi Bağı
Meltem Özgün, 3 yaşındayken çocuk sahibi olamayan halası Müzeyyen Özgün ve eniştesi Ahmet Özgün tarafından evlatlık alındı. Halası Müzeyyen ile yakın bir bağ kurmuştu ve zamanla halasını ve eniştesini gerçek ailesi olarak görmeye başlamıştı.
Ahmet Özgün’ün vefatından sonra Meltem halasıyla yalnız kaldı. İzmir’de yapılan sağlık kontrollerinde menenjit teşhisi konulmuştu, ancak ameliyat olamadı. Kulağı yabancı seslere alışkın olmadığı için verilen işitme cihazını kullanmayınca duyma ve konuşma becerileri gelişmedi.
İlkokul yıllarında evlatlık olduğunu öğrenen Meltem, halası ve eniştesiyle yaşamaya devam etmeyi seçti. Şimdi ailesinden geriye kalan halasına çocukken halasının ona baktığı gibi bakıyor.
Meltem’in Günü
Meltem, sabah 06.30-07.00 gibi uyanıyor. İlk işi sobayı yakmak, ardından ahıra gidip hayvanları besliyor. Ardından peynir yapıyor ve eve dönüyor. Halası uyanınca abdest alıp namaz kılıyorlar ve kahvaltı yapıyorlar. Daha sonra halası televizyon izlerken Meltem yağ yapıyor.
Müzeyyen Özgün’ün Anlattıkları
Çocuk sahibi olmadığı için kardeşinin kızı Meltem’i evlatlık alan Müzeyyen Özgün, “Küçüktü, 3 yaşındaydı. Aldım, onu ben baktım büyüyene kadar. Büyüdü, köye geldik. 5 yaşında öğrendi. Öğrendikten sonra da beni bırakmadı. Ahmet vefat edince ben ağladım, o da ağladı… Birlikteyiz, bana o bakıyor. Oda hizmet ediyor bu eve ben de. Birlikte yapıp yiyoruz.”
Kimseye Muhtaç Olmadılar
Eşi öldükten sonra kimseye muhtaç olmadıklarını söyleyen Müzeyyen Özgün, “Ahmet öleli kırk elli sene oldu. O zamandan bu zamana devletten Allah razı olsun para çıkmasa zaten vaktimizi götüremezdik. Aylıkla ve hayvanla idare ettik. Hayvan yaptık bir tane, iki tane onunla idare ettik. Sattık yedik, içtik kimseye de muhtaç olmadık.”
Komşuların Söyledikleri
Meltem ve Müzeyyen’in komşuları Hatice Özgün, “Meltem Müzeyyen’in kızı değil tabi evlat aldılar. Bir zaman sonra bir komşumuz ona ‘Bu annen değil, aldı seni bebekken büyüttü etti evlat’ dedi. Meltem ağlamış, attı kendini anasının yanına. Müzeyyen ablamın eşi almış onunu yanına gelmiş çıkmış buraya. Müzeyyen hani alır saçını okşar, sever çok güzel bakardı. Meltem hayvanları bakmakla cennete gider kimse korkmasın, bu kedileri hep o bakar.”
