Atatürk’ün İlkeleri
Atatürk’ün ilkelerini oluşturan altı ana unsur şunlardır:
Cumhuriyetçilik
Cumhuriyetçilik, Atatürk’ün ilkeleri arasında temel taştır. Yeni Türkiye Cumhuriyeti’nin kurulmasıyla birlikte benimsenen bu ilke, siyasi otoritenin halka ait olduğunu ve herkesin kanunlar karşısında eşit olduğunu vurgular. Ayrıca toplumsal ayrıcalıklara yer vermez ve kadınlara siyasi haklar tanır.
Milliyetçilik
Milliyetçilik ilkesinin temelinde Milli Mücadele yatar. Bu ilkeye göre, kendini Türk hisseden herkes bir Türk’tür. Irkçılığa karşı çıkan Milliyetçilik, Türk milliyetçiliğinin sonsuza dek süreceğini savunur.
Halkçılık
Halkçılık, Cumhuriyetçilik ve Milliyetçilik ilkelerinin bir sonucudur. Halkın egemenliğini esas alan bu ilke, kanun önünde herkesin eşit olduğunu belirtir. Devletin, halkın çıkarları doğrultusunda hareket etmesi ve ekonomik refahını sağlamaya çalışması gerektiğini vurgular.
Devletçilik
Devletçilik, ülkenin gelişmesi için gerekli önlemleri kapsar. Ekonomik kalkınma için devlet tarafından uygulanan programlar, Devletçilik ilkesiyle örtüşür.
Laiklik
Laiklik, din ve devlet işlerinin ayrılmasını sağlar. Hukuk kuralları akıl ve bilime dayandırılır, dine değil. Bu ilkeyle birlikte devlet, dinsel inançlara göre değil, bilimsel ve akılcı bir anlayışla yönetilir.
İnkılapçılık
İnkılapçılık, ülkenin çağdaşlaşmasına yönelik önemli bir ilkedir. Sürekli yenilik ve ilerlemeyi amaçlayan İnkılapçılık, çağın gerisinde kalmamak için yeniliklere ayak uydurmayı vurgular. Atatürk’ün tüm inkılaplarını kapsayan bu ilke, daha iyi bir yaşam sürmek için gereklidir.
